DEEL4: HOE HET IS OM TE EMIGREREN
Emigreren & Vriendschappen
Vandaag deel 4 in de serie van 5 ‘Hoe het is om te emigreren. Over vriendschappen.
YOU WIN SOME YOU LOSE SOME
Zo is het echt. Waar ik voor de emigratie totaal geen idee bij had was de impact van het logeren van vrienden. In de begin jaren waren wij druk met het opbouwen van ons leven. De kinderen, het werk en het landgoed vragen veel aandacht. Het ontvangen en verzorgen van bezoekers is een deel van mijn werk en hoort erbij. Maar bij vrienden is het anders. Het is dichterbij en daardoor zwaarder en ik kan je verklappen dat breekt op. Hoe lief ook.
ONZE SITUATIE
Voor familie en vrienden hebben we een privé appartement in het Guthaus met eigen badkamer, mini keuken en vier slaapplekken.
Logeersituatie nr. 1:
Wij hebben de pech dat ons kasteel precies tussen Nürnberg en München op de route naar Oostenrijk en Italië ligt. Al vroeg besloten wij dat we geen doorreisplek zijn en alleen de vakantiewoningen per week en met vaste aan- en vertrekdagen aan te bieden. Dat werkt voor de verhuur goed maar voor vrienden was dat lastiger in te voeren. Wij zaten soms tot midden in de nacht te wachten op een aankomst. Onze vrienden, schoven aan tafel, stapte in een opgemaakt bedje, hadden ’s morgens een lekker ontbijt en vertrok daarna weer.
Logeersituatie nr 2.
Vakantie vierende vrienden. Zij vinden het leuk als wij gezellig koffie drinken, uit eten, samen de omgeving te verkennen (ik ben immers een local) of uren lang kletsen. Vroeger was het één avondje iemand lekker verwennen met fijn eten. Nu hoort daar meerdere dagen het verzorgen van een ontbijt, lunch en avondmaaltijd voor 4 tot soms 6 personen bij. En vertrok gezin nr1 kon ik aansluitend de bedden opmaken, schoonmaken en boodschappen doen voor gezin nr2 en repeat en repeat. En dat alles op een minimaal salaris en twee ukkies aan m’n been.
Logeersitutatie nr 3.
Ik zeg je vooraf, nooit doen. Verschillende bevriende stellen tegelijk laten logeren. 1. Ik deel me me continu in tweeën. 2. Voor 12 personen een beetje leuk eten koken is veel. 3. Niet alle vrienden passen goed samen.
Logeersitutatie nr 4.
Het gebruik maken van een vakantiewoning. Bijna al onze vrienden hebben kinderen en komen in onze drukste periode, het hoogseizoen. Met het gebruik maken van een vakantiewoning is de onrust in ons huis minder maar het brengt een scheve verhouding bij de overige gasten. Voor niemand is het duidelijk of het in- en uitlopen in ons privé gedeelte, het uitdelen van biertjes of gezamenlijk eten onder de boom, nou normaal is of niet. Ook is het voor mij iedere keer een dilemma om een vergoeding (en hoeveel) aan m’n vrienden of familie te vragen. Ik weet het… Business is Business.Maar ik vind het na al die jaren nog steeds makkelijker gezegd dan gedaan.
Emigreren en vriendschappen
Het is een zeur lijstje hierboven. Maar echt. Stel je eens voor, je hebt er net twee kinderen uitgeperst, een niet luisterende hond, twee firma’s, geen geld en 4,5 ha land waarvan 2,5 ha gras (weet je hoeveel voetbalvelden dat is?) Dan heb je twee weken meivakantie, 6 weken zomervakantie en twee weken herfst- en kerstvakantie aan één stuk bezoekers in je huis. Ik vind het veel.
ps. 1 ha = 2 voetbalvelden. Één voetbalveld is een 1 klein uurtje maaien. Reken maar uit ;-) En dat in het hoogseizoen iedere week.
Bye bye oude vriendschappen
Zo verdwijnen er vrienden uit je leven. Soms omdat ze beledigd zijn of onze vriendschap anders hadden ingeschat. Andere door dat onze beiden levens veranderd zijn of gewoon door de afstand. En geloof me, dat doet me pijn. Voor mij is het afscheid nemen van mij oude vrienden telkens ook beetje meer afscheid van Nederland. En hoewel het afscheid verdrietig is, is het goed zo. De ‘die hards’ blijven over. De gene die het snappen, met tassen vol boodschappen mij ontlasten met koken, de kinderen en de pup. Mouwen opstropen en meeklussen en werken. Om daarna ’s avonds bij het kampvuur heerlijk te ontspannen.
Hallo nieuwe vriendschappen
Nieuwe vriendschappen maken vind ik lastig. Hier in Beieren heb ik nog steeds geen echte vriendschap met iemand. Er zijn er wel een paar ok maar ik voel me nog steeds niet vrij genoeg om helemaal ontspannen mezelf te zijn. En als het echt om emoties gaat ontbreken me gewoon de juiste Duitse woorden. Die finesse heb ik met de Nederlandse taal wel. Gelukkig heb ik dierbare vrienden die ik maar hoef te spreken of te zien en ik kan er weer voor maanden tegen.
Een nieuwe soort vriendschap
In de zomer geniet ik van de gesprekken met gasten onder de boom. Het is heel bijzonder hoe gemakkelijk dat gaat. Hoe de Nederlandse mentaliteit in mijn gene zit en we elkaar gewoon snappen.
Ik verheug me enorm op gasten die we zo langzaamaan kennen. Het is geweldig te zien hoe hun kinderen zich in een jaar ontwikkelen en hoe wij gewoon doorgaan waar we vorige keer geëindigd zijn. Dat is voor mij een nieuw soort vriendschap die past in mijn leven van nu waar ik, net als iedereen, druk ben met z’n gezin en werk. En dat is helemaal goed zo.
Deel 1: SAMENWERKEN
Deel 2: ONZEKERHEDEN
Deel 3: FINANCIËN
Deel 4: EMIGREREN en VRIENDSCHAPPEN
Deel 5: CULTUUR
Eerder gepubliceerd:
Krijg je niet genoeg van ‘Ik vertrek’ avonturen. Geniet dan van andere ik vertrek avonturiers op AvroTros
Herkenbaar – ook zonder hotelervaring.
Mijn ervaring is dat het belangrijk is om duidelijke regels te hebben, zowel voor jezelf als voor anderen. De vervelende situaties komen vooral vooruit uit onduidelijkheid en niet-uitgesproken verwachtingen. Dat gevoel dat je voor de 10e keer vraag ‘wil je koffie’ en zij op de bank zitten met een boekje en zeggen ‘ja, heerlijk!’ en jij denkt arghhhhhhh DOE HET ZELF. Op een gegeven moment ben ik het maar gaan uitspreken naar familie: pakken jullie zelf iets te drinken?
Zo hadden we voor onszelf ook de regel: maximaal 1 weekend per maand mensen te logeren. Onze eerste uitzending was in Boedapest en dat was een hele populaire locatie met hele goedkope vliegtickets :) Veel gasten over de vloer betekent ook dat je geen tijd hebt om zelf met lokale kennissen dingen te ondernemen, ontdekten we.
Wij hadden ook de regels dat 1) iedereen zijn eigen ontbijt verzorgde en 2) iedereen vertelde wat zijn of haar plan was en of we met zijn allen zouden eten of niet. Zo voorkwamen we dat we eindeloos zaten te wachten op logees die ‘lekker uitslapen’ terwijl wij sinds 07:00 wakker waren met onze kinderen en op pad wilden. Of dat we niet wisten wanneer ze terug zouden zijn en of ze mee zouden eten. Of dat we zaten te wachten met warme eitjes – alsof we een hotel waren!
We hadden op een gegeven moment (ik heb op drie plekken gewoond) ook een map met folders en de naam van een gids. Zo konden we aanbevelingen doen over leuke dingen om te doen zonder dat wij mee hoefden. En we spraken duidelijk uit dat we aan het werk waren en niet altijd mee konden, maar wel in het weekend of op moment XYZ.
Ook een regel: maximaal 3 dagen vrienden over de vloer. Langer dan 3 dagen levert irritaties op (het bekende gezegde is waar!).
Voor vergoedingen geldt denk ik dat je gewoon duidelijk moet zijn. Het is je werk, dus je kunt die inkomsten niet zo maar weggeven. Een mooie vriendenkorting, prima. Maar niet in het hoogseizoen. En geen doorreisadresje worden, want dat slaat natuurlijk nergens op. Mensen realiseren zich gewoon niet hoe het voor jullie is. Het is een kwestie van duidelijk communiceren. “We vinden het erg leuk als jullie een keer langs willen komen en in een van onze vakantiewoningen willen logeren. In het hoogseizoen hanteren we zoals je vast zult begrijpen gewone tarieven (of een kleine korting), maar daarbuiten hebben we altijd X% korting. Is dat iets voor jullie?”
Dat in en uitlopen, tsja, dat is bijna niet te voorkomen denk ik. Hooguit kun je het terloops noemen bij andere gasten zodat het voor hen ook duidelijk is dat het om vrienden gaat.
Een vriendin van mij verhuisde naar Aberdeen en verzuchtte dat het zo heerlijk was want ‘je weet tenminste dat mensen voor jouw komen’. Als je in Boedapest of Londen woont of zoals jullie ‘op de route’, ligt dat een stuk lastiger.
Vrienden maken, daar heb ik ook ervaring mee (en veel over geblogd). Mijn conclusie is dat je er echt je best voor moet doen (helaas), mensen moet opzoeken, bij clubjes moet gaan, zorgen dat je met bepaalde mensen vaker in contact komt via activiteiten. Je moet volgens onderzoek een stuk of 7 (of was het 13?) ‘echte’ momenten met mensen hebben, wil je een vriendschap ontwikkelen. Dus je moet enerzijds voor zorgen dat er momenten zijn en anderzijds geduld hebben. Behalve met expats – die gaan er sneller vol in.
Het komt vanzelf … !
Wat leuk om te lezen Elja,
Leuk je hier te ontmoeten. En heerlijk om herkenning in je verhaal te vinden. Gelukkig spreek ik hier over vooral onze begin fase na de emigratie. Wij zijn net als jullie daar ook veel beter in geworden. Inmiddels hebben wij een fijne balans tussen werk, privé en logés.
Ik schrijf me net in voor je nieuwsbrief. Voor mij is een online netwerk ‘a new kind of friendship’ waar ik erg van geniet.
Tot ziens.
Dag lieve kasteelvrouwe, eergister bij je vertrokken. Je kwam zelfs naar me toe (vanwege mijn slechte rug) om even gedag te zeggen. Ik heb met zoveel plezier alles gelezen op je website en je utrechtse directheid speelt daar humorvol doorheen. Tja, wij zijn 13 jaar geleden geëmigreerd van Vianen (bij Utrecht) naar Vlissingen. Dat stelt niet zoveel voor natuurlijk, maar onze omgeving zei: “Wat moet je daar nou zoeken en wat ver weg.” Ook bleek bij ons sommige vriendschappen niet bestand tegen 3 uur autorijden (heen en weer). Maar ja, zijn dat wel vriendschappen geweest? In het begin bleven er nog wel eens familie/vrienden slapen, maar nu komt alleen nog een Utrechtse vriendin van mij 1x in het jaar langs en crasht op onze zolder.
Ach, mensen komen en gaan. Ook wij hebben nog niet echt vrienschappen kunnen sluiten. De meeste Zeeuwen trekken onze Utrechtse directheid niet en wij laten het ook wel een beetje voor wat het is. Er zijn een aantal pareltjes van mensen die ik om me heen heb en dat is meer dan genoeg. En deze pareltjes kan je zomaar tegenkomen net als jij.
Ik vind je dapper en moedig dat je het Schloss avontuur aan hebt gedurfd. Moeder worden van drie geweldige Duitse schonen en dan ook nog het nare ongeluk van Ruud. Dat had natuurlijk heel anders af kunnen lopen. Maar ze zeggen wel eens dat een kat negen levens heeft. Ik denk dat wij er ook wel een paar hebben, ?.
Ik vind je geweldig (en the rest van the family ook). Hoe zorgzaam je naar mijn rug vroeg, omdat ik de 1ste nacht niet zo goed geslapen had. Of ik niet een extra matrasje nodig had. Je hebt zo’n lief aura dat het net is of ik al jaren bij je over de vloer kom. Dat zijn mijn pareltjes. Waar ik aan blijf terug denken met een grote glimlach op mijn gezicht. Ik neem je mee in mijn hart zeg ik dan altijd!
Toen we bij je het erf afreden zijn Michel: “Dit is net zo’n stek als in Drenthe.” Daar hebben we een adresje waar we af en toe eens aanwaaien, omdat het inmiddels een thuis voor ons is geworden. Vroeger gingen we nooit 2x naar dezelfde plek, maar ik denk dat Schloss Morhen er ook zeker bij gaat horen. Een plek waar je zeker weet dat the vibe goed is. Waar je helemaal jezelf kan zijn en schateren van het lachen onder de notenboom. Om die heerlijke Utrechtse grappen en grollen. Ik wens je een hele fijne tijd toe met misschien weer nieuwe projecten in het verschiet en in die tijd hopen wij al weer een keertje langsgeweest te zijn.
Dikke kus van ons allen?
Michel, Cillian en Jessica.
Lieve alle drie,
Heerlijk dat je de humor in mijn blog hebt opgepikt. Mooi dat je herkenning vind in het vriendschappen verhaal. En dank voor je complimenten. Maar het aller fijnst is dat jullie hebben genoten.
Dank jullie wel.