Privé

De Pubers

Piepte ik in mijn vorige verhaal nog over nachtvoedingen en houtstook avonturen. Welkom in de wereld die puberteit heet. 

• Met gemakt zuigen ze zich hier uren vast aan youtube of Netflix.
• Blijken presentaties net voor het slapen gaan, toch niet af te zijn, echt duh!
• Gymschoenen altijd onvindbaar 3 seconde voor ze met de bus naar school moeten.
• Jahaaa met een dikke nee ondertoon.
• En mijn zorgvuldig ingekochte biologisch / vegan krachtvoer gaat gewoon zonder respect, hup een hongerig puberlijf in.

Ok. nog eentje dan. Dat de oudste twee meiden, onze jongste gaan opvoeden tijdens het eten. Levert ook altijd leuke ‘bemoei je met je eigen zaken’ taferelen op. 

Je merkt, we zitten er midden in ;-) 

Eeuwige zorg

En dan heb ik het nog niet over mijn eeuwige zorg. Want hoe pomp ik verantwoordelijkheid ik onze broedsels? Leg ik uit dat het niet normaal is dat ze met hun beeldige kontjes in een dikke auto kunnen stappen die groter is dan een studentenkamer.

Hoe maak ik duidelijk dat je soms, om je doel te bereiken, in een vormloze Aldi spijkerbroek moet lopen, aan twee pubers die ineens besluiten merkkleding te gaan dragen?

Om nog maar te zwijgen over, hoe wapen ik onze harten lapjes tegen de keiharde internet jungle en online mobbing?

En dan hebben wij echt super lieve milde pubermeiden. Plus een kleintje van 7 jaar die ik soms ook al verdenk van pubergedrag. Bovendien wonen wij op een berg in Duitsland en liggen de gevaren van drank en drugs net ietsje pietsje minder voor het grijpen dan in de grote stad. Maar toch……

Het Duitse schoolsysteem

De scholen in Duitsland beginnen vroeg. Middelbaar begint om 7.30 uur (bus vertrek beneden in het dorp om 7.00 uur).  De basisschool begint om 8 uur (bus vertrek om half acht). 

Dus om te zorgen dat onze meiden, aangekleed en met een ontbijtje achter hun gepoetste kiesjes de deur uit gaan sta ik al om 5.30 uur op. Dat vroege opstaan, went niet. Ook na 10 jaar niet.

Waarom vertel ik dit?

Let op. Ik kom tot m’n punt.

Kijk door dat vroege opstaan gaat bij mij ‘s avonds om 10 uur het lichtje uit. Ik ben moe, zak door m’n hoeven en wil slapen.  Of in ieder geval een momentje voor mezelf. Doe ik dat niet  dan krijg ik een kort lontje en de ervaring leert dat ik daar niet per se van opknap.

Maar met de steeds ouder wordende meiden hoor ik mezelf zeggen. Jongens ga alsjeblieft naar bed. Wij willen even rust. Even tijd om samen iets bespreken, zonder dat een kind er tussendoor dendert. Gewoon even een momentje voor mezelf.

Ik moet eerlijk zeggen dat het de laatste tijd vaker voorkomt dat wij eerder slapen dan zij! 

De partner

Ruud is niet van de sociale media. Hij is online, zoals de meeste mannen, net zo zeldzaam als de witte neushoorn. Hij heeft er niets mee, vind het zonde van m’n tijd en snap al helemaal niet waarom ik dit allemaal deel. Deze foto samen mag ik dan ook bij hoge uitzondering delen. 

Maar zonder zijn offline support, steun en liefde is er geen Schloss Möhren. Niemand die mij kritisch met beide benen in de Duitse klei houdt. Mijn terug fluit als hij aan m’n kop kan zien of ik op ramkoers lig. Mij realistisch voor rekent wat mijn enthousiaste plannen opbrengen. En mij technisch uit de brand helpt.

De beste partner die ik mij kan wensen. Slim, sterk, grappig, liefdevol en de aller aller beste vader voor onze meiden. Ik had met niemand anders het kasteelavontuur willen aangaan dan met hem.

De relatie

Nu hebben Ruud en ik zonder kleerscheuren de emigratie, financiële crisis, drie baby’s en alle andere ellende overleefd. Maar met een combinatie van senioren, pubers en twee firma’s op een 4,5 ha groot landgoed hebben we het onszelf ook niet makkelijk gemaakt. 

De puberteit samen met ‘doe jij drumles, doe ik paardrijden’. Of neem jij tijd voor extra rekenbijles. Doe ik het leren lezen met #zijvan7.

Maar ook de senioren. Beide de trotse bezitter zijn van een smartphone maar zonder pincode of andere technische kennis. Staan regelmatig met hun iPhone voor je neus staan te wapperen omdat ze het onmogelijke  voor elkaar hebben gekregen. 

Twee firma’s met zakelijke stressmomenten zoals een hele webshop omgooien voor de nieuwe privacy wet. Douanepapieren regelen voor een elektronica levering van 12 pallets. Samen een wespennest uit de toren verwijderen. Of help me even bij een stroomstoring die het hele landgoed plat heeft gelegd.

Slechte timing

En als je het dan net onder controle hebt….. dat je de lol van de pubertijd inziet. En je denkt ‘ach, die pubers zijn best grappig’ zo leer ik nog eens wat. En die Duitse leesboekjes zijn goed voor mijn rammelende Duits. Tik ik binnenkort de 50 aan.

Echt, serieus. Heb ik eerst de maandelijkse ongemakken (waarbij ongemakken een understatement is), daarna drie zwangerschappen (laten we eerlijk zijn, daar knap je ook niet echt van op) komt zometeen de f%&cking overgang om de hoek. No way dat die mij er onder laat krijgen. No way!

Wij vragen ons soms letterlijk af, wanneer heb ik eigenlijk voor het laatst iets samen gedaan? Dan tel ik het verwijderen van het wespennest niet mee. Hoe doen andere dit? Hoe verliezen we onszelf en elkaar niet in de hectiek die we zelf hebben gecreëerd?

Hoezo ‘en ze leefde nog lang en gelukkig’?

Balans

Door schade en schande wordt je wijzer. Je leert dat onder druk en met een smartphone in je hand jouw huiswerkhulp alleen maar op een ruzie uitloopt. En dat doordenderen slechts één doel heeft nl, de burn out. En dat niets en niemand lekker gaat als jij op je tandvlees loopt.

Dus de rem moet erop. Het scherm moet uit en de ontspanning aan. Een boek open en de laptop dicht. Een rondje met het hondje of een echte fikse wandeling.

Met z’n allen op de fiets naar het stadje voor een ijsje. Of gewoon neerstrijken in een biergarten voor een hapje en een praatje. Wij kunnen dat inmiddels best goed.

Conclusie

Heb jij nou ook zo’n soort samenstelling thuis?
Drukke baan en amper tijd voor elkaar.
Of kinderen die je onverdeelde aandacht nodig hebben.
Reislustige ouders die nog fit genoeg zijn om samen mee op uit te trekken en waar je graag meer tijd mee wil doorbrengen?

Dan vind je in de vakantiehuizen op het landgoed rust en ruimte genoeg. Eindeloze wandelroutes om je familieleden even een poepie te laten ruiken. En genoeg ridder of prinsessen actie voor iedere leeftijd.

En vergeet vooral niet om gezellig in een biergarten of in de schommelstoel neer te strijken om voor een fijn gesprek. 

Zeker weten dat deze vakantie de familie boeken in gaat!